Ogrzewanie domu drzewem i węglem
Domowa instalacja grzewcza montowana jest zaraz po postawieniu murów budynku, ponieważ w przeciwnym razie jej montaż może sprawiać potrzebę skuwania już postawionych murów. Wciąż najbardziej popularnym sposobem na ogrzewanie domów zwłaszcza tych, które znajdują się w mniejszych miejscowościach jest kupowanie drzewa i węgla. Mniej absorbującym sposobem ogrzewania budynków jest używanie ogrzewania gazowego, chociaż nie wszyscy decydują się na jego montaż z uwagi na koszty związane z takim ogrzewaniem domu lub z obaw przed jakimś wybuchem gazu. Jednak wydaje się, że zalety stosowania takiego ogrzewania polegające na tym, że można po prostu włączyć piecyk, który będzie dostarczał ciepło do całego domu będą przekonywały coraz większą liczbę właścicieli domów do jego montażu.
Grzejniki konwekcyjne
Grzejniki gazowe akumulacyjne
Może to być piec kaflowy, wyposażony w palnik gazowy zamiast spalania węgla. Także istnieją grzejniki żeliwne wyposażone w cegłę szamotową, która zapewnia właściwości akumulacyjne.
Wady i zalety:
Powolne nagrzewanie się pomieszczeń.
Równomierna temperatura w pomieszczeniu.
Długie utrzymywanie ciepła.
Grzejniki konwekcyjne
Grzejniki konwekcyjne ogrzewają pomieszczenie w wyniku przepływu masy powietrza wewnątrz radiatora grzejnika, w wyniku czego następuje jego ogrzanie. Przepływ może być grawitacyjny (wówczas powietrze przepływa w sposób naturalny, co wynika z różnicy gęstości powietrza spowodowanej różnicą jego temperatury) lub wymuszony (przepływ powietrza wymusza wentylator). Grzejniki zasilane są prądem elektrycznym lub wodą. Woda dostarczana jest instalacją centralnego ogrzewania (CO).
Wady i zalety:
?mieszanie? powietrza w pomieszczeniu,
relatywnie średnia prędkość nagrzewania pomieszczenia,
łatwość regulacji temperatury,
stabilność w utrzymaniu temperatury w pomieszczeniu,
mniejsza powierzchnia grzejnika w stosunku do grzejników radiacyjnych
(wada) większe nierównomierności w ogrzewaniu powietrza, ciepłe powietrze unosi się do góry.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ogrzewanie
Nagrzewnica samochodowa
Nagrzewnica samochodowa
Nagrzewnica ? urządzenie będące częścią samochodu, służy do ogrzewania wnętrza kabiny.
Nagrzewnica zbudowana jest w postaci bloku użebrowanych rurek, przez które przepływa gorąca ciecz z układu chłodzenia silnika. Napływające z zewnątrz zimne powietrze przepływa przez nagrzewnicę i po ogrzaniu jest kierowane do wnętrza kabiny. Przepływ powietrza może być wspomagany wentylatorem.
Rodzaje systemów regulacji działania nagrzewnicy:
W przewodzie doprowadzającym gorącą ciecz do nagrzewnicy wmontowany jest zawór, którym reguluje się przepływ cieczy, a tym samym intensywność nagrzewania
Przepływ cieczy nie jest regulowany, cały czas jest maksymalny, reguluje się natomiast sposób przepływu powietrza. Powietrze wpadające z zewnątrz jest kierowane częściowo przez nagrzewnicę oraz bezpośrednio do kabiny, regulacja polega na ustawieniu stosunku powietrza nieogrzanego do powietrza ogrzanego.
W niektórych samochodach w nagrzewnicy wmontowana jest grzałka elektryczna zasilana z instalacji elektrycznej samochodu. Zadaniem tego elementu jest ogrzewanie przepływającego powietrza gdy temperatura cieczy chłodzącej jest zbyt niska, np. zaraz po uruchomieniu silnika. Rozwiązanie to powoduje duże obciążenia instalacji elektrycznej.
Innym sposobem ogrzewania samochodu jest ogrzewanie postojowe (zw. webasto), które nie pobiera ciepła z układu chłodzenia, ale z bezpośredniego spalania benzyny lub oleju napędowego w wydzielonej do tego specjalnej komorze. W tym systemie ogrzewanie kabiny nie jest uzależnione od pracy silnika. Jest stosowane na obszarach o niskiej temperaturze np. Szwecja, Alaska ale także coraz powszechniej w krajach o klimacie umiarkowanym gdyż pozwala szybciej przygotować samochód do jazdy (topi śnieg), wpływa na mniejsze zużycie paliwa i podnosi żywotność silnika (jednostka napędowa jest rozgrzana - nie występuje efekt tzw. zimnego startu)
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nagrzewnica_samochodowa